Als de zweefvlucht van de adelaar op zijn prooi, zo komt de nacht over Vinales. Eerst heftig onweer, daarna een prachtige zonsondergang. Op dat moment zetten de krekels de volumeknop op maximum. Een oorverdovend geluid, vermengd met ontluikende geuren van alles wat de natuur te bieden heeft. Dat moesten de mannen toch mooi missen, zij vonden het mooi maar erg stil om te blijven. Ik wilde heel graag, keek al verlangend naar de stilte, rust en prachtig uitzicht op de grilligheden van de natuur. Wij zien elkaar in Havana en zij gingen met de tourbus terug. Prima kerels, toch blij om weer in mijn uppie te zijn. Jammer genoeg niet in een casa particular, ze staan je bij de bushalte al op te wachten, maar in een mooi hotel met zwembad. De cubaanse arts had gezegd dat ik regelmatig moet 'ijsen' door mijn kuit in ijsklontjes te leggen. Al deze eisen maken toch dat ik naar duurdere hotels moet uitwijken. Wel ontpersoonlijker, maar wel op een hele mooie plek met prachtig vergezichten. Ik kan zo genieten met mijzelf, als ik tevreden op mijn balkonnetje zit en de pracht van de natuur aanschouw. Toen de nacht zijn intrede had gedaan kwam heel stiekem dat hypcondertje zijn aanwezigheid melden. Ik had ineens pijnlijke en doffe oren, hoofdpijn of toch weer niet, beetje pijn op de borst of toch weer niet. Langzaam vulde mijn hoofd zich met allerleispinsels over de gevolgen van hoge bloeddruk. Overdag ben ik de realist, zo voor het slapen gaan moet die realist duidelijk en hard aangesproken worden. Uiteindelijk de ontspanning gevonden, in slaap gevallen en in mijn droom had ik een gastrol in Friends. Verder goed geslapen en uiteraard vroeg weer op, inderdaad 06.30, want dan komt de zon op. Eerst een fax sturen naar ANWB. Hahaha, mooi niet, overal waar ik samen met mijn cubaanse chauffeur kwam, was het sorry no fax. Toen ik de moed had opgegeven en nog 1 adres probeerde, was er weer een no, maar ik kan het wel scannen en op memory stick zetten. He, wat krijgen wij nu, inderdaad alles werd op mc geplaatst en ik mailen. Daarna ben ik heerlijk aan het zwembad gaan lezen en af en toe zwemmen om af te koelen. Met een schuin oog naar WK SA – mexico gekeken. Hier zijn ze voor ieder Spaanssprekend land, nu Mexico en later Uruqay. S’ middags nog een rondje op brommertje gemaakt, was van iemand aan de receptie, mocht ik gebruiken om omgeving te verkennen. Het echt een prachtnatuur en verder wordt hier het land nog met ossen en ploeg bewerkt. Blijft een merkwaardig verschijnsel, verschillende tijdsperioden in één bepaalde gebied. Verder weer aan zwembad gelegen, kan het beentje goed rusten. Weinig shockends vandaag, ik geniet nog steeds van alles waar ik kom, wat ik zie en hoe ik het beleef. So far so good en tot volgende bericht.