Het verhaal zal ook de beelden moeten maken. Vanmorgen heb ik door een Cubaanse nurse met een prachtig kapje op haar hoofd mijn blaar laten doorprikken, ontsmetten en verbinden. Toen ik wegging zei zij heel streng dat ik heel voorzichtig moest zijn op het strand, want anders was er kans op infectie. De toon en blik zorgden ervoor dat ik dat heel serieus moest nemen, ik kreeg het gevoel dat zij steeds keek of ik haar orders wel volgde. . Ik lig op mijn strandmatje onder de parasol van bananenbladeren te genieten van zon, zee en goed boek. Het is heet ( 36 graden) en ik zoek verkoeling en ga zwemmen. De geprikte blaar was met pleister bedekt, maar door zee water was deze losgelaten. Toen ik uit de zee kwam, zag ik het probleem, hoe overbrug ik 25 meter zonder dat ik met mijn voet in het zand zet. Tja, ouderwets hinkelen, en dat deed ik. De eerste 15 meter ging goed en toen liep het strand omhoog en moest ik harder afzetten. Op dat moment hoorde ik letterlijk krak en het leek alsof er iemand een groot mes door mijn kuit stak. Gelijk wist ik, dit is mis, het is niet de eerste keer dat ik een spierscheuring in mijn kuit oploop. Even nog geprobeerd, misschien valt het mee, nou nee dus het viel absoluut niet mee. Mijn been stond strak van de pijn en ik moest geholpen worden om naar mijn kamer te komen. Daar liggen nadenken wat te doen. Gevraagd om dokter, helaas was deze niet te bereiken om deze tijd, is dan meestal iets drinken!! Het advies van personeel van hotel was om gelijk naar internationaal ziekenhuis in Havana te gaan, daar geven zij het beste medische advies en behandeling. Oké, daar gaan wij dan, meer dan 1 uur rijden met taxi. In ziekenhuis stonden verpleegkundigen gelijk klaar ( ook veel mannelijke verpleegkundigen!!). Hiërarchie is hier hetzelfde, wachten op de dokter in behandelkamer, dokter heeft het druk ( het zal toch niet zo zijn). Moest wel gelijk in rolstoel. De arts was een enorme grote man, kaal bruin hoofd en een snor waar marques jaloers op zou zijn. Stelde vrij snel ( in spaans) diagnose, gelukkig vertaald door verpleegkundige. Het was wat ik al wist, spierscheuring. Opvallend was dat hij eerst mijn bloeddruk wilde opnemen, hij heeft daar twee apparaten voor gebruikt, omdat hij dacht dat de eerste stuk was. Mijn bloeddruk bleek veel te hoog. Met zorgelijke blik vertelde hij dat ik na terugkomst gelijk naar de dokter moest. Op dat moment was alle pijn van mijn been naar de achtergrond en hield mij deze boodschap bezig. Of ik hoofdpijn had en pijn op de borst. Ik kreeg het nog warmer dan warm, tja de laatste dagen een beetje hoofdpijn. HMMMM, was het antwoord. Wel gelijk naar de dokter en dat moet je nu net tegen zo’n hypochonder als ik zeggen. Was op de terugweg alleen maar bezig met heb ik hoofdpijn, doet mijn borst zeer en langzaam maar zeker voelde ik mij onzekerder worden. Gelukkig kan de hypochonder ook realist zijn en toen ik alles op een rijtje zette en dacht ik heb de laatste dagen enorm genoten ( ook met hoge bloeddruk) dus laat ik dat maar weer gaan doen. Ik zou de komende dagen met openbaar vervoer naar Vinales gaan en dat ging dus niet door. Ieder nadeel heeft zijn voordeel, want ik kwam terug en de Canadese farmer vroeg bezorgd hoe het was. Toen ik vertelde dat ik immobiel was de komende dagen, nam hij gelijk initiatief. Hij gaat morgen met een tour naar Vinales en er gaan nog twee mensen mee. Jij gaat ook mee, was de conclusie en zo is het ook gegaan. Ik op stap met Canadese boer, grote dikke Rus en Mexicaanse homo ( die erg zorgzaam was!!). Omdat ik niet wist hoe het zou gaan wilde ik toch de ANWB inlichten en dan begint een story die slecht voor mijn bloeddruk was. Telefoon hotel doet het niet en dan maar via mobiel, kom ik in een wachtende rij en gelukkig zei de dame dat in kon inspreken en dat zij dan terugbellen. Dat heb ik drie keer gedaan en sliep daardoor onrustig, steeds dacht ik dat er gebeld werd. Uiteindelijk helemaal niet gebeld en toen heeft gelukkig Carla initiatief genomen. Of ik het medical rapport wilde faxen, hahaha er is hier helemaal geen fax. Ook geen scan en geen internet en de telefoon is uitgevallen. Ik heb alleen mijn mobiel om te bellen en te smsen. Dat is ook veelvuldig gedaan. Op zo’n moment baal ik, maar ik heb er ook wel lol in. Hoezo allemaal techniek en vanzelfsprekendheden , het gaat hier zoals het gaat, so far so good, we zien wel!!